Het waren meer downs dan ups…

Mijn bedrijf bestaat vandaag 1 jaar. Het waren meer downs dan ups. Mijn allereerste klant, die waardoor ik definitief besloot ZZP-er te worden, belazerde me. Het ergste was, het was geen vreemde, maar een bekende. Het werd een rechtszaak . Ik verloor. Ik heb veel verloren het afgelopen jaar; gelukkig vooral illusies. Mensen die veel beloven en toezeggen maar net zo gemakkelijk weer terugtrekken. Niet alleen klanten, maar ook samenwerkingspartners. Ook “warme” netwerkcontacten die niet thuis geven. In loondienst merkte ik dit niet in mijn portemonnee, en toch raakte het me toen meer. Nu raakt het me rechtstreeks in mijn inkomsten, maar groei ik er meer van. Het waren meer materiële downs, maar meer immateriële ups.

Missie leven

Het heeft me niet mijn zelfvertrouwen gekost. En dat is de allergrootste winst die ik het afgelopen jaar behaald heb. Een ander kan me niet klein maken, tenzij ik het zelf toelaat. Sterker nog, het heeft me alleen maar gebracht dat ik mijn missie nog sterker wil leven. Wie daarin mee wil stralen is meer dan welkom, wie dat niet doet, parkeer ik aan de kant en loop door. Ik geloof heilig dat alles gebeurt met een goede reden. De les die ik ervan moet leren komt wel. Ik ga niet op zoek naar de les, die is er. Op het goede moment valt heus het kwartje. Als het niet valt, wat heb ik dan verloren? Niks. Tijd en energie zijn relatief. Ik heb afgelopen jaar ook gebaald, geklaagd, gezeurd, en was zo nu en dan gefrustreerd, maar ik heb nooit het geloof in mezelf verloren. En dat maakt dat ik ben wie ik ben.

Vertrouwen in de mensheid

Ik heb het vertrouwen in mezelf niet verloren, maar ook niet het vertrouwen in andere mensen. Wat op zich een wonder is. Want wat zijn er veel mensen die met zichzelf en hun eigen kleine wereld bezig zijn, waardoor ze totaal geen zicht hebben op het effect van hun handelen op hun omgeving. Ik heb geleerd dat dat minder zegt over mij en meer over de ander. Ik heb moeten leren om de conclusie te trekken dat dit niet de soort mensen zijn waar ik mee wil werken, want dat past niet bij mij. Dat is wel een pijnlijk en moeilijk punt om onder ogen te zien, want ja, ik wil wel geld verdienen. Maar onder ogen durven zien dat ikzelf niet zo ben en dus ook niet om wil gaan met mensen die wel zo zijn, heeft me wel het meeste rust gebracht. En dat is natuurlijk ook heel erg logisch. Want ik was voor mezelf begonnen, omdat ik geheel mijzelf wilde zijn en mijn kernwaarden wilde leven. Dan is geld verdienen wel erg noodzakelijk om het dak boven mijn hoofd te betalen, maar dan had ik in loondienst moeten blijven, waarin ik de missie van een organisatie(die de organisatie vaak zelf niet eens door heeft) te leven.

Kernwaarden

Economische onafhankelijkheid van elk individu is voor mij zo ongeveer het hoogste goed. Die van een vrouw iets meer dan die van een man, omdat het nou eenmaal een feit is dat we het allemaal nog steeds volkomen vanzelfsprekend vinden dat mannen fulltime werken en vrouwen parttime werken en voor de kinderen en huishouden zorgen. Arme mannen, die eeuwige druk van duizenden jaren om financieel voor je gezin te zorgen. We roepen hier in Nederland dat we geëmancipeerd zijn, maar dat houdt blijkbaar op in de portemonnee. Ik ben nu voor het eerst in mijn leven economisch niet volledig onafhankelijk in mijn relatie. Ik vind het dodelijk, maar ook wel prettig. Voor het eerst in mijn leven voel ik dat het fijn is dat er voor mij gezorgd word. Bovendien, vertelt iedereen om me heen me met enorme overtuiging, vanzelfsprekendheid en graagte dat ik het verdien. Ik ben immers het grootste deel van mijn relatie de kostwinner geweest, dus is het nu mijn beurt, zegt iedereen. Dat slaat natuurlijk nergens op. Wat een dikke onzin. En in ik zal je vertellen waarom ik het dikke onzin vind. Ten eerste gaat het niet om compenseren, maar om gelijkwaardigheid. We hebben beiden de verantwoordelijkheid om voor het leven dat we willen hebben te zorgen. Ik wil mijn levensstandaard behouden, terwijl we minder inkomsten hebben. Ga ik mijn wensen aanpassen of ga ik mijn wensen vervullen? Ten tweede geef ik mijn dochter daar een verkeerd voorbeeld mee. PUNT. Ten derde verloochen ik mezelf. Ik doe niet waar ik in geloof. Dat maakt me menselijk, maar niet het soort mens dat ik wil zijn. Ten vierde maak ik de wereld echt niet gelukkiger door niet mijn volledige bijdrage te leveren. Ik ben namelijk wel het gelukkigst als ik kan doen wat ik wil doen. En dat kost geld. Ik wil een kindertehuis bouwen, dan moet ik wel geld verdienen. Veel en snel. Die kinderen hebben namelijk niet de tijd om op mij te wachten, terwijl ik een heerlijk leven leid in een van de welvarendste landen op de wereld.

Voordelen

Ik realiseer me na jaren weer, dat als ik op financieel niveau iets wil, ik er iets voor moet doen, alsook iets voor moet laten. In loondienst is het allemaal toch wel een stuk makkelijker, veiliger, eenvoudiger te overzien, geestdodender, etc. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Nu ben ik me weer gezond bewust van de waarde van geld. En ik ontdek hoeveel eigenlijk onnodig is. Appels bij de kleine ondernemer in de wijk zijn goedkoper dan appels bij de supermarkt die propageert al tig jaren op rij de beste in verse fruit en groenten te zijn. De kleine ondernemer groeit, de wijk bloeit en ik voel me meer betrokken bij het dagelijkse leven. Ondernemerschap heeft mij vooral vrijheid gebracht. Toen ik in loondienst zat was ik meer bezig met goed functioneren en presteren naar de normen die golden in het bedrijf. Nu ben ik bezig met functioneren en presteren vanuit creativiteit, menselijkheid en nalatenschap.

Wordt een eigen bedrijf altijd een succes als je zelfvertrouwen hebt?

Nee, niet automatisch, maar je zelfrespect wel. Vertrouwen blijven houden is het allerbelangrijkste. Je hebt namelijk geen zekerheden. Inkomsten zijn grillig, iedereen is met zichzelf bezig. Mensen willen horen dat het goed met je gaat, maar als het te goed gaat is het ook weer niet goed. Als het slecht met je gaat, willen ze dat niet horen, want ja, dat is ongemakkelijk. Misschien is het wel besmettelijk. Wanneer het goed gaat, en wanneer ik straal, wil iedereen meedoen, want iedereen wil ook stralen. Maar wanneer het niet goed gaat, denken maar heel erg weinig, bijna niemand dus, ik ga je helpen stralen. Dan sta je er alleen voor. Ondernemen is wat dat betreft, net als het leven. Je bent alleen geboren, je gaat alleen dood en in de tussentijd moet je het ook alleen doen. De kunst is om de tussentijd zo gelukkig mogelijk te zijn. En kan dat? Ja, dat kan. Hoe dan? Door Zelfleiderschap. Daarover in het volgende blog meer.

Zijn er ook nadelen aan een eigen bedrijf?

Ja, maar ze zijn zo ongeveer allemaal te overwinnen. Maar er is één nadeel die ik niet had zien aankomen. Vorige week is onze vriend overleden. Hij was een succesvolle, ambitieuze ondernemer. Hij is maar 33 jaar geworden. Hij laat een vrouw en 3 kleine kinderen achter. Hij had net een megaverbouwing van de zaak achter de rug. Volgende maand bestaat het bedrijf 10 jaar. En hij is er niet meer! Wanneer je jong en in de opbouwfase van je leven zit, denk je niet aan de dood en aan verzekeringen etc. Het is voor een ondernemer niet alleen te duur, maar ook te confronterend om met je eigen sterfelijkheid bezig te zijn. We zijn immers bezig op te bouwen en te creëren. Gelukkig leven we in een land waarin we zo ongeveer alles zelf kunnen regelen en plannen. De luxe van de westerse “maakbare wereld”. Maar het meest essentiële; onze dood, kunnen we gelukkig niet bepalen. Juist daarom zouden we daarover moeten nadenken en onze mooiste leven moeten leven.

Nalatenschap

Je weet nooit wanneer het ophoudt, maar je weet wel wat je nalaat. Durf jezelf vragen te stellen als: Wat is mijn (professionele) nalatenschap? Hoe wil ik herinnerd worden? Wat heb ik toegevoegd aan het leven op moeder aarde? Was ik echt diegene die ik wou zijn? Twaalf jaar geleden was ik op een retraite waarin gevraagd werd naar welke tekst je op je grafsteen zou willen hebben staan. Ik zei: “Ze was wie ze wou zijn”. In de afgelopen twaalf jaar waren er momenten dat dat niet gold. Ik heb geleerd dat het er niet om gaat dat je het elke moment van de dag moet zijn, maar dat je altijd trouw moet blijven aan jezelf. Dat je naar jezelf moet kijken en het besluit moet nemen aan jezelf te werken, ook al hoe lang het duurt. Het gaat niet om het eindresultaat maar om het pad ernaartoe. De bestemming is open en dynamisch. De weg ernaartoe is geplaveid met zelfleiderschap.

Toekomst als ondernemer

Ik ben een jaar verder. Ik ben niet economisch onafhankelijk. Ik kan niet leven van mijn bedrijf. Wat ga ik doen? Ik kan dat besluit niet met mijn hoofd en hart nemen. Mijn ziel heeft bepaald dat dit mijn pad is. De dood van onze jonge vriend heeft me nog meer doen beseffen hoe belangrijk het is je mooiste leven te leven. Dat deed hij. En dat ga ik ook doen. Ik ga hoe dan ook door met Sadhna InPowerment. Mensen begeleiden om vanuit hun innerlijke kracht te leven.

Dus zoek je een begeleider die je gaat leren hoe je van je kwetsbaarheid je kracht maakt, hoe je je krachten en kwetsbaarheden strategisch slim kunt inzetten, die je leert hoe je kan volhouden en doorzetten, die je motiveert en in beweging houdt, dan moet je mij hebben. Ik ga je helpen met wat je moet doen, denken en vooral ook laten om gelukkig te worden in je leven. Ik ga je leren hoe je omgaat met tegenslagen, met successen, met balans tussen privé en zakelijk vinden. Zodat je frontaal in de spiegel durft te kijken in de wetenschap dat je de mens bent die je het liefst wilt zijn.

Dát is mijn professionele nalatenschap: de wereld een beetje mooier achter laten, doordat ik mensen heb geleerd vanuit innerlijke krachten en kwetsbaarheden te leven; om van zichzelf te houden en authentiek te zijn. En dat ik mijn dochter dit heb voorgeleefd.

Sadhna Oediet Doebé

www. sadhnainpowerment. nl

Durf te Stralen!

0625324150